Οι υπηρεσίες της βιβλιοθήκης ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος μπορούν να θεωρηθούν οι σημαντικότερες στο βαθμό που έχουν άμεση αλληλεπίδραση με την εκπαιδευτική διαδικασία των ΑμεΑ και διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στις ζωές τους πολλαπλώς.
Σκοπός της συγκεκριμένης έρευνας είναι η διερεύνηση των πληροφοριακών αναγκών των Aτόμων με Aναπηρία (AμεA). Ειδικότερα, στοχεύει στην καταγραφή των πληροφοριακών αναγκών των ΑμεΑ της Βιβλιοθήκης του ΤΕΙ Αθήνας, όπως και στην καταγραφή των τυχόν προβλημάτων πρόσβασης στην πληροφορία, τα οποία ενδεχομένως αντιμετωπίζουν τα ΑμεΑ. Σύμφωνα με τον Νόμο 2817/2000 (ΦΕΚ Α΄ 78, 2000), «άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θεωρούνται τα άτομα που έχουν δυσκολία μάθησης και προσαρμογής εξαιτίας σωματικών, διανοητικών, ψυχολογικών, συναισθηματικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων».
Στις δεκαετίες του 1950/1970 τα κινήματα υπέρ των αστικών δικαιωμάτων έφεραν την έννοια και την ταυτότητα της αναπηρίας στο προσκήνιο, ανάλογα με αυτή της εθνικής (π.χ. μετανάστες) ή φυλετικής ταυτότητας (π.χ. μαύροι). Τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) άρχισαν να συγκεντρώνουν το διεπιστημονικό ενδιαφέρον τη δεκαετία του 1960 και έκτοτε αποτελούν ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα. Παρόλο όμως που τα ΑμεΑ αποτελούν την μειονοτική εκείνη ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό μελών και τις περισσότερες ανάγκες, έχουν διαφύγει της προσοχής των βιβλιοθηκών (Church et al., 2000).
Η παρούσα έρευνα σκοπό έχει να εξετάσει την εξυπηρέτηση Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) από τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στοχεύει στην αποτύπωση της επαγγελματικής επιμόρφωσης των βιβλιοθηκονόμων αναφορικά με την εξυπηρέτηση ΑμεΑ. Όπως ορίζεται από τον Ο.Η.Ε. (1975) «ΑμεΑ θεωρείται όποιο άτομο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει μόνο του τις ανάγκες του λόγω είτε κάποιου διανοητικού, είτε σωματικού προβλήματος».
Τα τελευταία χρόνια οι Βιβλιοθήκες, και ειδικότερα οι Ακαδημαϊκές, "εκμεταλλευόμενες" τις δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες, μπορούν πλέον να επεκτείνουν τις προσφερόμενες υπηρεσίες τους. και σε ειδικές κατηγορίες χρηστών, όπως είναι τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) και τα άτομα με προβλήματα δυσλεξίας, που μέχρι σήμερα αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν λόγω της δυσκολίας πρόσβασης στο χώρο τους αλλά και στο υλικό τους. Το «άνοιγμα» όμως των βιβλιοθηκών και προς αυτή την κατηγορία χρηστών, δεν είναι κάτι που πετυχαίνεται εύκολα.
Κατά τη χρονική περίοδο 1950-1970 τα κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου έφεραν την έννοια και την ταυτότητα της αναπηρίας στο προσκήνιο και έκτοτε τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) άρχισαν να συγκεντρώνουν το διεπιστημονικό ενδιαφέρον και να αποτελούν πλέον ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα. Παρόλο όμως που τα ΑμεΑ αποτελούν την μειονοτική ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό μελών και τις περισσότερες ανάγκες, έχουν διαφύγει της προσοχής των βιβλιοθηκών. Η ιστορία των υπηρεσιών βιβλιοθηκών για τα ΑμεΑ είναι πρόσφατη και επιπλέον, η σχέση της βιβλιοθήκης με τα ΑμεΑ προβληματική.
Πρωταρχικό κίνητρο για την εκπόνηση της εργασίας αυτής αποτέλεσε η κοινωνική διάσταση του θέματος και το γεγονός ότι ο βασικός στόχος του επαγγέλματος του επιστήμονα της πληροφόρησης είναι η παροχή ελεύθερης πρόσβασης όλων στην πληροφορία ανεξάρτητα από οποιονδήποτε περιορισμό ή αναπηρία. Οι υπηρεσίες πληροφόρησης αποτελούν τις πύλες στη γνώση, τη σκέψη και τον πολιτισμό και γι’ αυτό σε καμία περίπτωση δεν νοείται να αποκλείουν από τις υπηρεσίες τους τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
