Δημόσιες Βιβλιοθήκες & ΑμεΑ: εκπαιδευτική κατάρτιση βιβλιοθηκονόμων

Η παρούσα έρευνα σκοπό έχει να εξετάσει την εξυπηρέτηση Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) από τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στοχεύει στην αποτύπωση της επαγγελματικής επιμόρφωσης των βιβλιοθηκονόμων αναφορικά με την εξυπηρέτηση ΑμεΑ. Όπως ορίζεται από τον Ο.Η.Ε. (1975) «ΑμεΑ θεωρείται όποιο άτομο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει μόνο του τις ανάγκες του λόγω είτε κάποιου διανοητικού, είτε σωματικού προβλήματος». Στο εξωτερικό, πολλές είναι οι βιβλιοθήκες που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα φιλόξενο περιβάλλον για τα ΑμεΑ, ώστε να μην νιώθουν κοινωνικά αποκλεισμένοι (Rinley, 2000; Williamson et al., 2000; Irvall & Nielsen, 2005; Bristol City Council, 2011). Στην Ελλάδα, η εξυπηρέτηση των ΑμεΑ από τις βιβλιοθήκες εξετάστηκε από την Κουλικούρδη (2004), η οποία επικεντρώθηκε στην ανάγκη ύπαρξης της αναγκαίας τεχνολογίας και από την Χαρούλη (2012), η οποία εξέτασε την επάρκεια της εκπαιδευτικής κατάρτισης των βιβλιοθηκονόμων των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών. Στη παρούσα εργασία υιοθετούνται δύο μέθοδοι: η Βιβλιογραφική Επισκόπηση (Βασιλειάδη, 2007) για την περιγραφή της διεθνούς και ελληνικής πραγματικότητας σχετικά με την επαγγελματική επιμόρφωση των βιβλιοθηκονόμων, και το Ερωτηματολόγιο (Ζέτου, 2011) για τη διερεύνηση και συγκριτική ανάλυση της επαγγελματικής επιμόρφωσης των Ελλήνων βιβλιοθηκονόμων σχετικά με την εξυπηρέτηση των ΑμεΑ. Η έρευνα αυτή συμβάλλει στην καταγραφή, ανάλυση και παρουσίαση της υπάρχουσας κατάστασης στις ελληνικές Δημόσιες Βιβλιοθήκες αναφορικά με την εκπαίδευση των βιβλιοθηκονόμων για την εξυπηρέτηση ΑμεΑ. Τέλος, συνεισφέρει στη διαμόρφωση βασικών συστάσεων/ προτάσεων αναφορικά με την επιμόρφωση των βιβλιοθηκονόμων στην εξυπηρέτηση των ΑμεΑ