Η παρούσα έρευνα σκοπό έχει να εξετάσει την εξυπηρέτηση Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) από τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στοχεύει στην αποτύπωση της επαγγελματικής επιμόρφωσης των βιβλιοθηκονόμων αναφορικά με την εξυπηρέτηση ΑμεΑ. Όπως ορίζεται από τον Ο.Η.Ε. (1975) «ΑμεΑ θεωρείται όποιο άτομο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει μόνο του τις ανάγκες του λόγω είτε κάποιου διανοητικού, είτε σωματικού προβλήματος».

Κατά τη χρονική περίοδο 1950-1970 τα κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου έφεραν την έννοια και την ταυτότητα της αναπηρίας στο προσκήνιο και έκτοτε τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) άρχισαν να συγκεντρώνουν το διεπιστημονικό ενδιαφέρον και να αποτελούν πλέον ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα. Παρόλο όμως που τα ΑμεΑ αποτελούν την μειονοτική ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό μελών και τις περισσότερες ανάγκες, έχουν διαφύγει της προσοχής των βιβλιοθηκών. Η ιστορία των υπηρεσιών βιβλιοθηκών για τα ΑμεΑ είναι πρόσφατη και επιπλέον, η σχέση της βιβλιοθήκης με τα ΑμεΑ προβληματική.

Έτσι όπως διαμορφώνονται οι διεθνείς συνθήκες, οι εθνικές οικονομίες αλλά και οι κοινωνίες, αναπτύσσουν μεταξύ τους σχέσεις αμοιβαίας εξάρτησης. Στην προσπάθειά τους να επιτύχουν συγκριτικούς βαθμούς απόδοσης, εφαρμόζουν ειδικές πολιτικές. Οι πολιτικές αυτές κρίνονται επιτυχημένες ή μη, ανάλογα με τα αποτελέσματα που επιφέρουν. Πολλές φορές τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που αναμένουν, λόγω των διαφορετικών θεμελιωδών κοινωνικών χαρακτηριστικών που διακρίνονται από χώρα σε χώρα. Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε επίπεδο χωρών, αλλά και επιχειρήσεων, μικρών ή μεγάλων.

Benchmarking (Συγκριτική Αξιολόγηση) είναι η διαδικασία σύγκρισης μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού σε σχέση με μία επιχείρηση που παρουσιάζει ξεχωριστή απόδοση στην ανάπτυξη της ή με μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων του ίδιου ή συναφούς κλάδου. Η σύγκριση μπορεί να αφορά την επιχείρηση ως σύνολο ή διακριτές λειτουργίες (ή τμήματα) εντός της επιχείρησης και γίνεται σε έναν μεγάλο αριθμό από μετρήσιμες παραμέτρους λειτουργίας.